ບົດໂດຍ: ເຈສັນ ໂຣລັນ

ພາບໂດຍ: ມິກ ຊິບເພັນ

ແປ ແລະ ຮຽບຮຽງໂດຍ: ໄພບູນ ທະນະບົວສີ

ທ່ານ ມິກ ຊິບເພັນ, ນັກຂຽນປະຈໍາຄໍລໍາອາຫານ ແລະ ທ່ອງທ່ຽວ ຄິດມາຕະຫຼອດວ່າ ພໍຈະສາມາດຄາດຫວັງຫຼາຍສິ່ງຢ່າງທີ່ປາກົດເຫັນໃນຕົວເມືອງໃຫຍ່ໆຕ່າງໆໄດ້ ເປັນຕົ້ນແມ່ນ: ໜ້າດິນທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຊີມັງຄອນກຣີດ, ອາຫານຈານດ່ວນຫຼາຍເຍື່ອງທີ່ວາງຂາຍຕາມຮ້ານຂາຍອາຫານແຄມທາງ, ແລະ ຫ້າງຮ້ານຕ່າງໆທີ່ເມື່ອກ່ອນເຄີຍເປັນພື້ນທີ່ຕັ້ງຂອງວັດວາອາຮາມ. ເມືອງເຊອຸນ ເຊິ່ງເປັນບ່ອນຢູ່ອາໄສຂອງປະຊາກອນກວ່າ 10 ລ້ານຄົນ, ຄ້າຍກັບວ່າ ຕົວເມືອງຂະໜາດໃຫຍ່ແຫ່ງນີ້ຈະເປັນລາງຝັນຮ້າຍສໍາລັບ ມິກ ຊິບເພັນ ກໍວ່າໄດ້.

ແຕ່ກົງກັນຂ້າມ, ເມືອງເຊອຸນ  ຊໍ້າພັດສ້າງຄວາມປະຫຼາດໃຈແບບຄາດບໍ່ເຖິງ. ຕົວເມືອງແຫ່ງນີ້ ບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບການແກະຫໍ່ຂອງຂວັນແຕ່ລະຊັ້ນ ໂດຍເຜີຍໃຫ້ເຫັນສິ່ງມະຫັດສະຈັນ ທີ່ເປັນມົນສະກົດໃຫ້ ມິກ ຊິບເພັນ ຕ້ອງຢຸດນິ້ງ ທັງຈ້ອງເບິ່ງດ້ວຍໃຈອັນຈົດຈໍ່ ກ່ອນຈະດໍາດິ່ງລົງໄປຂ້າງໃນສິ່ງມະຫັດສະຈັນດັ່ງກ່າວ. ໃນໝູ່ບ້ານອັນເກົ່າແກ່ຂອງ ບຸກຊອນ(Bukchon), ຜູ້ກ່ຽວພະຍາຍາມຫຼົບຫຼີກບັນດານັກທ່ອງທ່ຽວທີ່ກໍາລັງເມົາມັນກັບການຖ່າຍແຊວຟີ ບວກກັບຜູ້ຄົນທີ່ສວມຊຸດປະຈໍາຊາດ ກໍາລັງກວດເຊັກໂທລະສັບຂອງໃຜລາວ. ບາງຄັ້ງກໍເບິ່ງຄືກັບວ່າ ພວກເຂົາເຫຼົ່ານັ້ນແມ່ນຄົນໆດຽວກັນ.

ສໍາລັບອາຫານ ຖືເປັນສື່ສະທ້ອນທີ່ບອກເລົ່າເລື່ອງລາວອັນແທ້ຈິງ. ເນື່ອງຈາກເມືອງເຊອຸນ  ໄດ້ປະສົມປະສານເອົາທັງສິ່ງເກົ່າ ແລະ ໃໝ່ເຂົ້າໃສ່ກັນ ໃນລັກສະນະທີ່ເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ໜ້າຈະເຂົ້າກັນໄດ້ ແຕ່ພວກເຂົາຊໍ້າພັດເຮັດໄດ້, ນັບແຕ່ອາຫານປະເພດປີ້ງຕາມແຄມທາງທີ່ເສີບກັນແບບສົດໆຮ້ອນໆ ໄປຈົນຮອດພິທີຊົງຊາອັນງຽບສະຫງົບ. ບັນດາຮູບຖ່າຍເຫຼົ່ານີ້ ໄດ້ຖ່າຍທອດຄວາມປະສົມປະສານດັ່ງກ່າວໄດ້ຢ່າງກົມກືນກັນ ບໍ່ວ່າຈະເປັນພະລາຊະວັງເກົ່າແກ່ໃນຍຸກບູຮານ ທີ່ຕັ້ງຢູ່ຕິດກັບຮ້ານບາຄາລາໂອເກະ ທີ່ມີແສງສີນີອອນ, ລວມທັງວັດພຸດທີ່ຕັ້ງຢູ່ຟາກກົງກັນຂ້າມກັບຮ້ານກາເຟສຸດທັນສະໄໝ. ທັງໝົດທີ່ບອກເລົ່າມານີ້ແມ່ນ ເມືອງ ເຊອຸນ, ຕົວເມືອງທີ່ໃຫ້ຄວາມເຄົາລົບນອບນ້ອມຕໍ່ອະດີດຕະການ ແຕ່ກໍມຸ່ງໜ້າສູ່ອະນາຄົດຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ.