ຈາກສີມືນາງ

ສ້າງສັນຜົນງານຫັດຖະກຳຢ່າງໂດດເດັ່ນຜ່ານຈິນຕະນາການຂອງນາງ

ເກືອບຖືໄດ້ວ່າການຊື້ຂອງຕ້ອນປະເພດຖົງຜ້າ ແລະ ຜ້າພັນຄໍລາຍຊົນເຜົ່າແມ່ນເປັນທີ່ນິຍົມ ແລະ ຖືເປັນປະເພນີປະຕິບັດສໍາລັບນັກທ່ອງທ່ຽວທີ່ເດີນທາງຜ່ານເຂດອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ກໍວ່າໄດ້. ບາງຄົນກໍເຄີຍຊື້ໃຊ້ແລ້ວຈາກຕະຫຼາດມືດ ຫຼື ຮ້ານຫັດຖະກຳຕ່າງ ໃຊ້ພາຍໄປສະຖານທີ່ຕ່າງໆ.

ແຕ່ເມືອເວລາທີ່ບັນດານັກທ່ອງທ່ຽວກັບຮອດບ້ານແລ້ວ ຈະເຫັນວ່າ ສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນອາດບໍ່ໜ້າດຶງດູດ ຫຼື ຕົກຍຸກໄປຕາມການເວລາ. ຖ້າເປັນແບບນີ້, ແລ້ວເຮົາຈະໄປຫາສິ່ງໃດທີ່ຈະໂດດເດັ່ນ ແລະ ມີເອກະລັກ ເຊິ່ງບໍ່ວ່າຈະຜ່ານໄປດົນປານໃດກໍຍັງມັກຢູ່ຕະຫຼອດ? ສິ່ງໃດທີ່ຈະສາມາດນໍາມາໝູນໃຊ້ຄືນ ຫຼື ສວມໃສ່ຢູ່ປະເທດຂອງນັກທ່ອງທ່ຽວເອງແລ້ວຈະເບິ່ງຄືບໍ່ຕົກຍຸກ ຫຼື ສິ່ງໃດທີ່ຈະເປັນຂອງຂວັນທີ່ເໝາະສໍາລັບບັນດານັກສະສົມທັງຫຼາຍ? ມັນອາດຈະດີຂຶ້ນ ຖ້າສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນມີຍີ່ຫໍ້ຂື້ນມາ ແລະ ສ້າງຄວາມແປກຕາແປກໃຈໃຫ້ນັກທ່ອງທ່ຽວ.

ແລະ ສິ່ງນັ້ນກໍຖືກສ້າງຂຶ້ນພາຍໃຕ້ຊື່ “ເຮີ ເວີກສ” ຜ່ານຄວາມຄິດສ້າງສັນທີ່ຮັກໃນຜົນງານຂອງແມ່ຍິງລາວ ຜູ້ສ້າງເຮີ ເວີກສ ດວງມະນີ ເຮືອງຄໍາແສງ, ຫຼື ຕຸກຕາ ເຊິ່ງມີຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ຈະຍົກສູງ ແລະ ສົ່ງເສີມຜົນງານຂອງແມ່ຍິງລາວບັນດາເຜົ່າ.

ຕຸກຕາເກີດ ແລະ ໃຫຍ່ຢູ່ວຽງຈັນ, ລາວໄດ້ເປີດຮ້ານອາຫານ ເຊິ່ງລາວໄດ້ທູ່ມເທແຮງກາຍ ແຮງໃຈ ແລະ ທຶນຮອນໃນການສ້າງຮ້ານ ທີ່ລາວໄດ້ເຊັນສັນຍາເຊົ່າເປັນເວລາ 15 ປີ. ລາວດໍາເນີນທຸລະກີດຮ່ວມກັບໝູ່ຄົນໜຶ່ງ ແລະ ເປີດຮ້ານມາໄດ້ໃນໄລຍະສັ້ນໆພຽງ 6 ເດືອນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ປິດກິດຈະການລົງ ເມື່ອຮູ້ວ່າລາວບໍ່ສາມາດແຂ່ງກັບຮ້ານອາຫານຫຼູຫຼາໃນຊຸມຊົນເຂດນັ້ນໄດ້ແລ້ວ.

ຕຸກຕາ ຈົບກ່ຽວກັບການຜະລິດເຄື່ອງປະດັບ ຈາກບາງກອກ, ຫວັງທີ່ຈະມາຊ່ວຍກິດຈະການຂອງຄອບຄົວ. ພໍ່ແມ່ຂອງລາວເປັນເຈົ້າຂອງຮ້ານ ບຸນເຕັມວັດຖຸມີຄ່າ, ຊຶ່ງເປັນທີ່ຮູ້ຈັກມາເປັນເວລາດົນນານ ແລະ ເປັນຜູ້ຜະລິດມຸງກຸດຢ່າງເປັນທາງການໃຫ້ ນາງສາວລາວ ແລະ ນາງງາມຈັກກະວານລາວ ນັ້ນເອງ.

ລາວຕ້ອງການທີ່ຈະແຍກອອກມາເຮັດທຸລະກິດເປັນຂອງຕົນເອງ, ແຕ່ໃນເມື່ອການເປີດຮ້ານອາຫານ ໄປບໍ່ໄດ້ດີ, ລາວຈຶ່ງຊອກຫາຄົນມາເຊົ່າຮ້ານຕໍ່  ເພື່ອຊອກທຶນໃນສ່ວນທີ່ລາວບູລະນະຮ້ານຄືນ.

ລາວໄດ້ເລີ່ມເຮັດສາຍແຂນເງິນທີ່ປະດັບດ້ວຍທຸງຊາດລາວ, ແລ້ວນໍາໄປຝາກຂາຍທີ່ຮ້ານຂາຍເຄື່ອງທີ່ລະນຶກຂອງໝູ່ລາວ. ສາຍແຂນຂອງລາວແມ່ນຂາຍໄດ້ດີ, ຕໍ່ມາ ລາວຈຶ່ງເລີ່ມເຮັດກະເປົາຜ້າຂາຍ ໂດຍນໍາໃຊ້ແຜ່ນແພລາຍພື້ນເມືອງ ແລະ ຜະລິດອອກຂາຍພາຍໃຕ້ຊື່ ເຮີ ເວີກສ.

ແຕ່ເມື່ອຮ້ານໝູ່ຂອງລາວປິດລົງ, ລາວປ່ຽນວິກິດເປັນໂອກາດ ໃນຕັ້ງຮ້ານກາງແຈ້ງຢູ່ແຄມທາງ ເຊິ່ງຕັ້ງຢູ່ຕໍ່ໜ້າຮ້ານຂາຍປຶ້ມແຫ່ງລັດ, ແຄມເສັ້ນທາງເສດຖາທິລາດ.

ພາຍໃນອາທິດດຽວ, ສິນຄ້າທັງໝົດໃນຮ້ານກໍຂາຍອອກຈົນໝົດ, ແລະ ເຮັດໃຫ້ລາວສືບຕໍ່ຂາຍຢູ່ທີ່ນັ້ນເປັນເວລາຫຼາຍເດືອນ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ລາວຈຶ່ງຕັດສິນໃຈແປງຮ້ານອາຫານຂອງລາວເປັນຮ້ານຂາຍເຄື່ອງເຕັມຮູບແບບ. ລາວເລີ່ມຊອກຫາແຜ່ນແພຈາກບັນດາຊົນເຜົ່າຕ່າງ ເພື່ອຈະເອົາມາສ້າງສັນຜົນງານຂອງລາວ. ລາວໄດ້ໃຊ້ແຜ່ນແພເຫຼົ່ານັ້ນໃນການອອກແບບກະເປົາພາຍ, ເສື້ອຜ້າ ແລະ ອຸປະກອນຕົກແຕ່ງພາຍໃນເຮືອນ, ເຊິ່ງທັງໝົດມີການອອກແບບທີ່ໂດດເດັ່ນ ເປັນການປະສົມປະສານລະຫວ່າງຄວາມທັນສະໄໝ ແລະ ຍັງຮັກສາສິ່ງທີ່ເປັນເອກະລັກພື້ນເມືອງໄວ້ໄດ້ຢ່າງລົງຕົວ.

ລາວໄດ້ນໍາແຜ່ນແພຈາກໄທມາຂາຍທີ່ຮ້ານຂອງລາວເຊິ່ງຕັ້ງຢູ່ແຄມທາງດ້ວຍ, ເຊິ່ງແຜ່ນແພດັ່ງກ່າວມີລວດລາຍຊົນເຜົ່າຄ້າຍກັນ ແຕ່ແຜ່ນແພສ່ວນຫຼາຍກໍແມ່ນມາຈາກໃນປະເທດເຮົາເກືອບທັງໝົດ. ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຜົນງານຂອງ ເຮິ ເວີກສ ມີຄຸນນະພາບທີ່ດີ ແຕກຕ່າງຈາກຜົນງານທົ່ວໄປ, ລາວໄດ້ໃຊ້ເວລາໃນການຊອກຫາ ແລະ ຄັດສັນສ່ວນສໍາຄັນໃນການຜະລິດ ກໍຄື ຊິບຄຸນນະພາບສູງ ແລະ ການສ້າງລວດລາຍແຜ່ນແພທີ່ແປກໃໝ່ ຮຽນຮູ້ການຫຍິບປັກຖັກແສ່ວເພື່ອສ້າງສັນຜົນງານທີ່ມີຄວາມຄົງທົນ ແລະ ໂດດເດັ່ນແຕກຕ່າງຈາກເຄື່ອງຫັດຖະກຳທົ່ວໄປ.

ຕຸກຕາ ຍັງໄດ້ກ່າວຕື່ມວ່າ: “ພວກເຮົາຄ້ອນຂ້າງໄດ້ຜົນຕອບຮັບທີ່ດີຈາກລູກຄ້າ. ເມື່ອເຂົາເຈົ້າເຂົ້າມາໃນຮ້ານແລ້ວ ຈະເວົ້າເປັນສຽງດຽວກັນວ່າ ເຄື່ອງຮ້ານເຮົາແມ່ນແຕກຕ່າງຈາກຮ້ານຂາຍເຄື່ອງຫັດຖະກຳຮ້ານອື່ນອີ່ຫຼີ”.

“ຂ້ອຍພະຍາຍາມທີ່ຈະຊອກຫາຜົນງານ ແລະ ແຜ່ນແພ ລວດລາຍຈາກເຜົ່າຫຼາຍໆເຜົ່າ, ບໍ່ໄດ້ເອົາພຽງແຕ່ຜົນງານຈາກເຜົ່າທີ່ຄົນຮູ້ຈັກຫຼາຍເຊັ່ນເຜົ່າມົ້ງ ແລະ ລາວລຸ່ມ”

ສິນຄ້າຂອງລາວບໍ່ໄດ້ມຸ່ງເນັ້ນທີ່ຕະຫຼາດນັກທ່ອງທ່ຽວພຽງຢ່າງດຽວ, ເປົ້າໝາຍຂອງລາວຍັງລວມໄປເຖິງຄົນທ້ອງຖິ່ນນໍາ ເພາະແມ່ຍິງລາວຫຼາຍຄົນກໍ່ມັກສິນຄ້າປະເພດນີ້ເຊັ່ນກັນ.

ລາວຍັງໄດ້ກ່າວຕື່ມວ່າ: “ຄົນລາວສ່ວນຫຼາຍຍັງບໍ່ຮູ້ກ່ຽວກັບແຜ່ນແພຈາກກຸ່ມຊົນເຜົ່າ, ແລະ ໃນຕະຫຼາດສ່ວນຫຼາຍກໍ່ມີແຕ່ເຄື່ອງນຸ່ງແບບລາວລຸ່ມທີ່ ໃຊ້ແຜ່ນແພຈີນມາຜະລິດ”.

“ແຕ່ກະແສກໍ່ເລີ່ມປ່ຽນໄປແລ້ວ, ສະນັ້ນ ຂ້ອຍຈຶ່ງຢາກນໍາເອົາວັດທະນະທໍາແບບເກົ່າກັບມາ”.

ລາວໄດ້ເວົ້າວ່າ ຊື່ຂອງຮ້ານລາວ ແມ່ນໄດ້ແຮງບັນດານໃຈມາຈາກສີມືຜົນງານຂອງແມ່ຍິງຈາກເຜົ່າຕ່າງໆທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກສອກຫຼີກ, ຊື່ ເຮີ ເວີກສ ກໍເພື່ອຢາກຍົກຄຸນງາມຄວາມດີໃຫ້ແກ່ແມ່ຍິງທຸກຄົນທີ່ໄດ້ສ້າງຜົນງານຫັດຖະກຳນັ້ນຂຶ້ນມາ.

ລາວຍັງໄດ້ເນັ້ນຕື່ມວ່າ: “ຂ້ອຍພຽງແຕ່ຢາກກ່າວເຖິງຊ່າງສີມື ແລະ ແມ່ຍິງທຸກຄົນທີ່ໄດ້ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຜະລິດຫັດຖະກໍາຂອງພວກເຮົາຈົນມາຮອດຈຸດນີ້ໄດ້”.